Historia wsi Głuchów
Według Jana Warężaka historyka, autora Słownika Historyczno-Geograficznego Księstwa Łowickiego Głuchów jest wsią bardzo dawną, która ma swoje początki jeszcze przed rokiem 1300. Być może późniejszy Głuchów to Słuchowo, Suchowo znane w 1136 r. z bulli papieża Innocentego II datowanej na 7 lipca. Wymieniony przez Jana Długosza w swoich kronikach. Pierwsza udokumentowana adnotacja dotycząca Głuchowa pochodzi z roku 1338. Wtedy to arcybiskup Janisław dla powiększenia zysków z majątków ziemskich przydzielił braciom Witowi i Witosławowi do wykarczowania i uprawy dąbrowę Jawórzec usytuowaną między Głuchowem i Białyninem, w zamian za lokowanie Głuchowa na prawie zachodnim (średzkim), co nastąpiło w tymże roku, 12 września w dokumencie wystawionym w Słupi w obecności sześciu świadków. Natomiast w dokumencie wystawionym w Gnieźnie dnia 26 kwietnia 1341 roku arcybiskup Janisław w celu zagospodarowania dóbr kościelnych, za zgodą kapituły gnieźnieńskiej sprzedał sołectwo Paszkowi synowcowi Wacława rządcy rawskiego.
Ten sam arcybiskup ufundował także modrzewiowy kościół. W 1351 odwiedził go król Kazimierz Wielki zdążając do Krakowa. Dnia 17 maja 1359 roku wystawiono dokument w którym Ziemowit III książę Mazowsza uznaje prawa arcybiskupa Jarosława do wsi Głuchów. Owy dokument zawiera także spis osad i wiosek leżących w kasztelanii. Pod koniec czerwca 1410 r. przez Głuchów i Miłochniewice przeszło wojsko króla Władysława Jagiełły kierujące się ku Państwu Zakonnemu.
Przypuszcza się, że parafia w Głuchowie mogła powstać na przełomie XIV/XV wieku, bowiem kościół parafialny jest już wspomniany w 1419 r. Kolejna wiarygodna adnotacja, odnosi się do fundacji późniejszego, drewnianego kościoła z 1499 r. (proboszcz ksiądz Trojan), której dokonał prymas Fryderyk Jagiellończyk, gdyż poprzedni uległ spaleniu. Około 1512 r. w Głuchowie znajdował się kościół pod wezwaniem, św. Wacława. Ziemia, na której był wybudowany należała do dóbr arcybiskupich, zatem kolatorem jego, czyli właścicielem był prymas i to właśnie on mianował tutejszych plebanów. W tym właśnie czasie kapłanem w miejscowym kościele był Maciej ze Stachlewa z nominacji arcybiskupa Jana Łaskiego. Miał on do pomocy jednego kapelana, który był utrzymywany z proboszczowskich dochodów. Terytorialnie była to bardzo mała parafia. Początkowo należały do niej tylko dwie wsie mianowicie Głuchów i Miłochniewice.
U schyłku XV w wieś wchodziła w skład województwa rawskiego, prokuracji michowickiej.
W czerwcu 1513 roku przez wieś przejeżdżał Zygmunt I, który dalej podążył ku Rawie.
20 kwietnia 1656 przez Głuchów przechodzi Karol Gustaw na czele kilkutysięcznego wojska. Wieś za stawianie oporu najeźdźcy zostaje spalona, pola uprawne zostają wyniszczone szczególnie na południowych krańcach. Jesienia.
W 1656r. oraz 28 czerwca 1666 r. przez Głuchów przechodzi ze swoją świtą Jan Kazimierz.
Według lustracji (spisu) z 1685 r. we wsi Głuchów były 24 gospodarstwa, 23 włóki i 40 zagonów , wójtowskich uprzywilejowanych włók. 3. Pusto leżało wł. 15 i 54. zagony. W okresie Wojny Północnej przez Głuchów przejeżdżał sam król szwedzki Karol XII (1704). Kolejna Lustracja z 1739 wspomina tylko o 9 gospodarstwach, Pusto leży natomiast wł.16. Lustracje z 1749 i 1767 roku potwierdzają stan poprzednich – 23 włók 40 zagonów. Ugorem leży odpowiednio:13 włók i 14 włók i 40 zagonów. W czasie Konfederacji Barskiej w kwietniu 1769 r. przemaszerowały przez Głuchów wojska rosyjskie.
Obecny późnobarokowy, murowany kościół w Głuchowie ukończono dnia 16 kwietnia.1786 roku. Wybudowany został w wyniku zabiegów ówczesnego proboszcza Wawrzyńca Grocholewskiego który zastąpił na tym stanowisku w 1754 roku Jana Nowomiejskiego. Niestety Wawrzyniec Grocholewski nie ukończył rozpoczętej przez siebie budowli z powodu śmierci. Uczynił to jego następca ks. Franciszek Salezy Czajkowski. To on za rządów prymasa Poniatowskiego przeniósł nabożeństwa ze starego kościoła do nowego.
Tuż obok kościoła w północno-zachodniej części cmentarza przykościelnego znajduje się neogotycka dzwonnica z 1821 r.. Za nią w 1824 r. wybudowano murowaną klasycystyczną plebanię z tarasem od strony północnej.
W Głuchowie zachowały się dwie kapliczki, obydwie murowane. Jedna św. Jana Nepomucena znajduje się przed kościołem od strony południowej i pochodzi z końca XVIII w., druga starsza datowana jest na początek wieku XIX.
Na uwagę zasługuje również murowany parterowy dworek. Wybudowany został w latach 1793-1794 przez dzierżawcę pruskiego Leibzigera na miejscu starego drewnianego. W 1934 roku został dostosowany do wymagań szkolnych.
W latach 1936-1954 mieścił się w nim Uniwersytet Ludowy.
W 1796 r. rząd pruski w specjalnym dekrecie z dnia 28 lipca ogłosił, że ziemie, które dawniej wchodziły w skład arcybiskupstwa a obecnie znalazły się na obszarze zaboru pruskiego stają się własnością skarbu pruskiego. Od tego wydarzenia Głuchowem oraz folwarkiem zarządzał oficer wojsk pruskich Leipziger.
Po powołaniu w 1807 r. Księstwa Warszawskiego Głuchowem oraz dobrami zarządzał na mocy dekretu cesarza Napoleona marszałek Ludwik Davoust, który później je wydzierżawił.
W 1812 roku przechodzą przez Głuchów wojska napoleońskie. W roku następnym ziemie te zajmują Rosjanie, przejmują także wszystkie dobra, które wcześniej należały do Francuzów.
Z ziem, które przeszły na skarb państwa, utworzono majątek Głuchów w skład którego weszły również okoliczne wsie. Później Rząd Królestwa nadał te tereny w dzierżawę.
W latach dwudziestych XIX wieku car Aleksander I nadał dobra łowickie swemu bratu, wielkorządcy Królestwa Polskiego księciu Konstantemu. Później właścicielką owych ziem została druga żona Księcia Konstantego Joanna Grudzińska, która po ślubie otrzymała tytuł Księżnej Łowickiej. Po jej śmierci dobra przeszły we władanie króla.
W 1829 roku wieś liczy około 400 osób.
Podczas powstania listopadowego w Głuchowie stacjonuje wojsko polskie. Aktywny udział w walkach bierze ksiądz Polkowski, który następnie musi uchodzić z Głuchowa.
W drugiej połowie XIX w. przez Głuchów przejeżdżają trzej cesarze: Aleksander III, Franciszek Józef, Wilhelm I oraz ich urzędnicy państwowi.
W 1815 roku powstaje poczta i szkoła elementarna. W 1820 roku liczy ona 27 uczniów. W 1906 powołano chór parafialny, cztery lata później Spółdzielnię Spożywców. W 1917 zawiązano Straż Ogniową a dziewięć lat później powstała Orkiestra Strażacka. Później założono Spółdzielnię Mleczarską i Kasę Spółdzielczą
Mazowiecki Uniwersytet Wiejski to kolejna instytucja, jaką powołano w Głuchowie w 1936 roku. W kilka lat po zakończeniu wojny został zamknięty przez władze.
W latach pięćdziesiątych powstały następujące instytucje: ośrodek zdrowia, izba porodowa, zespół teatralny, Kasa Spółdzielcza czyli późniejszy Bank.
Obecny Głuchów to wieś rolnicza. Liczba mieszkańców wynosi 5851.